MEĞER BU ŞEHİR SENİ ÇOK SEVMİŞ SAYIN VALİM..

Atama ve tayin haberleri gündeme düştüğünde, Hatay’da beklenmedik bir şey oldu. Sokakta, mahallede, evde, iş yerinde tek bir konu konuşuldu: “Gitmesin…”

Vatandaşın dili bir oldu, yüreği bir oldu. Bariz bir çoğunluk üzüldü, burkuldu.

Evet…

Gazeteciler olarak, işimizin doğası gereği zaman zaman eleştirdik. Kimi zaman münferit olaylar üzerinden, kimi zaman da meselelerin derinine inmeden söz söyledik.

Evet, Sayın Vali Mustafa Masatlı her konuda haklı değildi. Ama bir gerçek var ki; haklı olduğu taraflar her zaman daha fazlaydı.

Çünkü Hatay depremden sonra yalnızca binalarını değil; hafızasını, düzenini, ekonomisini, sokaklarını, hatta umudunu kaybetmiş bir şehirdi.

Böylesi bir enkazın içinden bir kenti yeniden ayağa kaldırmak; sosyal, ekonomik ve fiziksel olarak toparlamak kolay değildi.

Sadece planlamak, sadece organize etmek bile büyük bir sorumluluk, büyük bir sabır istiyordu.

Hatay’da bu süreçte masada oturan bir vali değil, sahada olan bir vali vardı.

Vatandaşla, esnafla, sokakta, mahallede, çarşıda…

Gerçekten her yerdeydi.

Çok kültürlü, çok sesli, hassas dengeleri olan bir şehirde neredeyse herkese yetişmeye çalıştı.

Severek, yorularak, bazen eleştirilere rağmen sabırla…

Ve belki de bu yüzden, tayin haberi çıktığında en sert eleştiriyi yapanlar bile içten içe üzüldü.

Meğer Hatay seni çok sevmiş Sayın Valim.

Galiba seni bu kadar sevdiren, “Vali” kimliğinden önce “insan” tarafındı.

Halkın içinde sokakta, mahallede,işyerlerinde,dolmuşta bu iki günün özeti ve sonucu buydu

Bu şehir bir gelene bin gelir ve bunu unutmaz.